Wyłączenia z Dyrektywy Maszynowej 2006/42/WE

Elementy bezpieczeństwa przeznaczone do użytku jako części zamienne zastępujące identyczne elementy i dostarczone przez producenta oryginalnej maszyny
Wyłączenie określone w art. 1 ust. 2 lit. a) dotyczy tylko elementów identycznych z elementami, które wyprodukował producent maszyn i w które wyposażył swoje maszyny. Elementy te jako takie nie podlegają dyrektywie w sprawie maszyn, ponieważ nie są wprowadzane do obrotu w sposób niezależny.

Jeżeli wspomniany producent maszyn dostarcza identyczne elementy jako części zamienne służące do zastąpienia oryginalnych elementów, takie części zamienne nie zostają zatem objęte dyrektywą w sprawie maszyn. Wyłączenie to ma również zastosowanie w przypadkach, w których identyczne elementy nie są już dostępne, a producent maszyn dostarcza części zamienne o takiej samej funkcji bezpieczeństwa i parametrach, jak elementy, w które pierwotnie została wyposażona maszyna.

Urządzenia zaprojektowane i zbudowane specjalnie do użytkowania na terenie wesołych miasteczek lub parków rozrywki są wyłączone z zakresu stosowania dyrektywy w sprawie maszyn. Projektowanie i wykonywanie tego typu urządzeń nie podlega żadnym przepisom UE, w związku z czym może być regulowane na podstawie przepisów krajowych. Warto zauważyć, że istnieją dwie europejskie normy dotyczące takich urządzeń.

Użytkowanie takich urządzeń przez pracowników (na przykład podczas montażu, demontażu lub czynności konserwacyjnych) podlega przepisom krajowym wdrażającym dyrektywę 2009/104/WE dotyczącą użytkowania sprzętu roboczego podczas pracy.

Wyłączenie przewidziane w art. 1 ust. 2 lit. c) dotyczy maszyn zaprojektowanych specjalnie na potrzeby sektora energetyki jądrowej bądź na potrzeby produkcji lub przetwarzania materiałów radioaktywnych, które w przypadku uszkodzenia mogą spowodować emisję radioaktywną.

Maszyny wykorzystywane w sektorze energetyki jądrowej, których działanie nie powoduje powstania ryzyka emisji radioaktywnej, nie są wyłączone z zakresu dyrektywy w sprawie maszyn.

Maszyny, których dotyczy wyłączenie przewidziane w art. 1 ust. 2 lit. c), należy również odróżnić od maszyn zawierających źródła radioaktywne, np. na potrzeby pomiarów, badań nieniszczących lub zapobiegania gromadzeniu ładunku elektrostatycznego, które nie są projektowane ani używane do celów jądrowych i w związku z tym nie są wyłączone z zakresu dyrektywy w sprawie maszyn.

Należy zauważyć, że wykorzystanie źródeł radioaktywnych może podlegać autoryzacji i kontroli zgodnie z przepisami krajowymi wdrażającymi dyrektywę 96/29/Euratom i dyrektywę 2003/122/Euratom.

Jak wyjaśniono w motywie 6, wyłączenie broni, w tym broni palnej, przewidziane w art. 1 ust. 2 lit. d), należy rozumieć w świetle zakresu prawodawstwa unijnego w sprawie kontroli nabywania i posiadania broni, przewidzianej w załączniku I do dyrektywy Rady nr 91/477/EWG. Sekcja III lit. b) tego załącznika wyklucza przedmioty przeznaczone do celów przemysłowych i technicznych, pod warunkiem że mogą być używane wyłącznie do wymienionych celów.

Dlatego też wyłączenie broni, w tym broni palnej, z zakresu dyrektywy w sprawie maszyn nie rozciąga się na przenośne maszyny montażowe i inne udarowe uruchamiane za pomocą nabojów, przeznaczone wyłącznie do celów przemysłowych lub technicznych.

Wyłączenie zawarte w art. 1 ust. 2 lit. e) tiret pierwsze dotyczy ciągników rolniczych i leśnych objętych zakresem dyrektywy 2003/37/WE w sprawie homologacji typu ciągników rolniczych lub leśnych, ich przyczep i wymiennych holowanych maszyn, łącznie z ich układami, częściami i oddzielnymi zespołami technicznymi (dyrektywy w sprawie ciągników). W momencie przyjęcia nowej dyrektywy w sprawie maszyn dyrektywa w sprawie ciągników nie dotyczyła wszystkich rodzajów ryzyka związanych z wykorzystaniem ciągników. Aby prawodawstwo UE obejmowało wszystkie istotne rodzaje ryzyka, ciągniki rolnicze i leśne wyłącza się zatem z zakresu dyrektywy w sprawie maszyn tylko w odniesieniu do rodzajów ryzyka objętych dyrektywą w sprawie ciągników. W odniesieniu do rodzajów ryzyka nieobjętych dyrektywą w sprawie ciągników zastosowanie ma dyrektywa w sprawie maszyn. 

Producent ciągnika musi zatem dokonać oceny zgodności ciągnika z zasadniczymi wymaganiami w zakresie ochrony zdrowia i bezpieczeństwa zawartymi w załączniku I do dyrektywy w sprawie maszyn, które dotyczą danych rodzajów ryzyka, umieścić na ciągniku oznakowanie CE i sporządzić deklarację zgodności WE z tymi wymaganiami. Deklarację zgodności WE należy dołączyć do dokumentów dostarczanych przez producenta wraz z wnioskiem o homologację typu WE zgodnie z dyrektywą 2003/37/WE.

W momencie przyjęcia dyrektywy w sprawie maszyn 2006/42/WE Parlament Europejski, Rada i Komisja wydały następujące wspólne oświadczenie:

Parlament, Rada i Komisja oświadczają, że celem ujęcia w jednej dyrektywie harmonizacyjnej wszystkich zagadnień dotyczących zdrowia i bezpieczeństwa w kontekście ciągników rolniczych i leśnych, dyrektywa 2003/37/WE w sprawie homologacji typu ciągników rolniczych lub leśnych, ich przyczep i wymiennych holowanych maszyn, łącznie z ich układami, częściami i oddzielnymi zespołami technicznymi, wymaga zmiany pozwalającej uwzględnić wszelkie istotne rodzaje ryzyka wymienione w dyrektywie w sprawie maszyn.

Taka zmiana dyrektywy 2003/37/WE powinna wiązać się z odpowiednią zmianą dyrektywy w sprawie maszyn, polegającą na usunięciu wyrażenia „w odniesieniu do rodzajów ryzyka” z art. 1 ust. 2 lit e) tiret pierwsze. 

Komisja jest świadoma potrzeby zawarcia w dyrektywach dotyczących ciągników rolniczych i leśnych dalszych wymagań związanych z rodzajami ryzyka nie ujętymi jeszcze w tych dyrektywach. W tym celu Komisja rozważa właściwe środki, łącznie z odniesieniami do regulaminów Narodów Zjednoczonych, norm CEN i ISO oraz kodów OECD.

W tym kontekście Komisja zidentyfikowała kilka zasadniczych wymagań w zakresie ochrony zdrowia i bezpieczeństwa zawartych w dyrektywie w sprawie maszyn, które nie są w pełni objęte dyrektywą 2003/37/WE, i proponuje zmianę dyrektywy w sprawie ciągników w taki sposób, aby uwzględnić te wymagania. Po przyjęciu takiej zmiany i jej wejściu w życie ciągniki rolnicze i leśne będą w pełni wyłączone z zakresu dyrektywy w sprawie maszyn. 

Należy zauważyć, że wyłączenie związane z ciągnikami rolniczymi i leśnymi ma zastosowanie wyłącznie do samych ciągników, a nie do ich przyczep, maszyn holowanych i pchanych czy też maszyn zawieszanych lub pół-zawieszanych.

Przyczepy i wymienne holowane maszyny objęte są zakresem zarówno dyrektywy nr 2003/37/WE w sprawie ciągników, jak i dyrektywy w sprawie maszyn, chociaż nie opracowano jeszcze specjalnych wymagań technicznych umożliwiających przyznawanie homologacji typu WE takim maszynom. Jeśli wymagania takie zostaną w przyszłości opracowane, wówczas wymagania dotyczące bezpiecznego poruszania się po drogach takich przyczep i maszyn holowanych zostaną zharmonizowane dyrektywą 2003/37/WE, natomiast wymagania w zakresie ochrony zdrowia i bezpieczeństwa dotyczące używania takich maszyn w terenie pozostaną objęte zakresem dyrektywy w sprawie maszyn.

Wyłączenie zawarte w art. 1 ust. 2 lit. e) tiret drugie dotyczy pojazdów silnikowych i ich przyczep. Kiedy przyjmowano dyrektywę 2006/42/WE, homologacja typu takich pojazdów objęta była zakresem dyrektywy Rady nr 70/156/EWG. Dnia 29 kwietnia 2009 r. dyrektywa 70/156/EWG zastąpiona została dyrektywą 2007/46/WE. Dyrektywa ta ma zastosowanie do napędzanych mechanicznie pojazdów mających co najmniej cztery koła, osiągających maksymalną prędkość przekraczającą 25 km/h, zaprojektowanych i wykonanych w jednym lub kilku etapach do użycia na drodze, łącznie z ich układami, elementami i oddzielnymi zespołami technicznymi zaprojektowanymi i zbudowanymi dla takich pojazdów oraz do pojazdów na kołach niemających własnego napędu, zaprojektowanych i skonstruowanych tak, aby mogły być ciągnięte przez pojazd silnikowy.

Artykuł 2 ust. 3 dyrektywy 2007/46/WE przewiduje możliwość fakultatywnej homologacji typu lub fakultatywnego indywidualnego dopuszczenia maszyn samojezdnych; zawarto w nim jednocześnie stwierdzenie, że takie fakultatywne dopuszczenie lub homologacja musi być bez uszczerbku dla stosowania dyrektywy 2006/42/WE w sprawie maszyn. Wskutek tego wszystkie maszyny samojezdne, których dotyczyć może homologacja typu lub dopuszczenie indywidualne do użycia na drogach, objęte są nadal dyrektywą w sprawie maszyn w odniesieniu do wszystkich rodzajów ryzyka innych niż ryzyko związane z użyciem na drogach. 

Pojazdy nieprzeznaczone do wykorzystywania na drogach, takie jak na przykład quady do jazdy terenowej, pojazdy ATV, gokarty, wózki golfowe, pojazdy typu buggy i pojazdy śniegowe, są objęte zakresem dyrektywy w sprawie maszyn, o ile nie są przeznaczone wyłącznie do udziału w wyścigach.

To samo dotyczy pojazdów o maksymalnej prędkości nieprzekraczającej 25 km/h, takich jak na przykład niektóre kompaktowe zamiatarki. 

Maszyny montowane na pojazdach drogowych lub przyczepach, takie jak na przykład żurawie przeładunkowe, podesty ruchome załadowcze, sprężarki montowane na pojazdach lub przyczepach, ugniatarki montowane na pojazdach, betoniarki montowane na pojazdach, ładowarki kontenerów na odpady, wyciągarki mechaniczne, skrzynie wywrotek oraz montowane na pojazdach lub przyczepach przejezdne podesty ruchome objęte są zakresem dyrektywy w sprawie maszyn.

Wyjątek przewidziany w art. 1 ust. 2 lit. e) tiret trzecie dotyczy pojazdów objętych zakresem dyrektywy 2002/24/WE, która ma zastosowanie do dwu- lub trzykołowych pojazdów silnikowych z kołami podwójnymi lub innymi, przeznaczonych do
poruszania się po drogach.

Wyłączenie nie ma zastosowania do pojazdów nieprzeznaczonych do poruszania się po drogach, na przykład do motocykli terenowych, które są zatem objęte zakresem dyrektywy w sprawie maszyn, o ile nie są przeznaczone wyłącznie do udziału w
wyścigach.

Wyłączenie nie ma zastosowania do pojazdów o maksymalnej prędkości konstrukcyjnej nieprzekraczającej 6 km/h, pojazdów przeznaczonych do obsługiwania przez pieszego, pojazdów przeznaczonych do użytku przez osoby fizycznie niepełnosprawne, pojazdów terenowych oraz rowerów wspomaganych silnikiem elektrycznym (EPAC, pedelec), które nie są objęte zakresem dyrektywy 2002/24/WE. 

Te kategorie dwu- lub trzykołowych pojazdów mechanicznych są zatem przedmiotem dyrektywy w sprawie maszyn.

Wyłączenie zawarte w art. 1 ust. 2 lit. e) tiret czwarte dotyczy pojazdów silnikowych przeznaczonych do udziału w wyścigach. Pojazdy takie są wyłączone z zakresu dyrektywy w sprawie maszyn bez względu na to, czy są przeznaczone do wykorzystania na drogach, czy też do użytku w terenie. Wyłączenie dotyczy pojazdów przeznaczonych wyłącznie do udziału w wyścigach, tak więc na przykład pojazdy przeznaczone do użytku rekreacyjnego, które mogą być również wykorzystywane do nieformalnych wyścigów, nie są objęte wyłączeniem.

Głównym kryterium stosowanym przy ocenianiu, czy pojazdy należy uznać za przeznaczone wyłącznie do udziału w wyścigach, jest to, czy zostały one nzaprojektowane zgodnie ze specyfikacjami technicznymi określonymi przez jedną z uznanych oficjalnie organizacji wyścigowych.

W odniesieniu do motocykli, quadów wyścigowych lub pojazdów ATV oraz wyścigowych pojazdów śniegowych specyfikacje techniczne określa FIM (Fédération Internationale de Motocyclisme – Międzynarodowa Federacja Motocyklowa) i stowarzyszone federacje krajowe. Aby ułatwić organom nadzoru rynku odróżnianie modeli przeznaczonych do wykorzystania w wyścigach od innych modeli pojazdów, FIM publikuje na swojej stronie internetowej listę motocykli, quadów i pojazdów śniegowych przeznaczonych do wykorzystania w wyścigach, spełniających jej specyfikacje techniczne i uczestniczących w krajowych lub międzynarodowych zawodach sportowych organizowanych pod auspicjami Federacji i stowarzyszonych federacji krajowych.

Zgodnie z wyłączeniem zawartym w art. 1 ust. 2 lit. e) tiret piąte dyrektywa w sprawie maszyn nie obejmuje żadnych statków powietrznych ani środków transportu wodnego.

Jednostki objęte zakresem dyrektywy 94/25/WE w sprawie rekreacyjnych jednostek pływających zmienionej dyrektywą 2003/44/WE są wyłączone z zakresu dyrektywy w sprawie maszyn. Dyrektywa w sprawie maszyn nie ma zatem zastosowania do silników wbudowanych na stałe oraz silników przyczepnych uznawanych za części jednostki.

Dyrektywa w sprawie maszyn ma jednak zastosowanie do silników przyczepnych, z wyjątkiem wymagań uwzględnionych szczegółowo w dyrektywie w sprawie rekreacyjnych jednostek pływających i odnoszących się konkretnie do instrukcji obsługi, właściwości obsługi jednostki, uruchamiania silnika przyczepnego oraz emisji gazów spalinowych i emisji hałasu.

Maszyny montowane na statkach wodnych, takich jak na przykład pływające żurawie, platformy wiertnicze, czerparki i pogłębiarki nie są wyłączone z zakresu dyrektywy w sprawie maszyn.

Wyłączenie środków transportu kolejowego dotyczy maszyn przeznaczonych do transportu osób lub towarów w międzynarodowych, krajowych, regionalnych, podmiejskich lub miejskich sieciach kolejowych oraz systemach kolei połączonych z takimi sieciami. 

Z drugiej strony maszyny przeznaczone do użytku w systemach kolei, które nie są połączone z takimi sieciami, na przykład maszyny samojezdne do prac prowadzonych pod ziemią poruszające się po torach, są objęte zakresem dyrektywy w sprawie maszyn.

Maszyny przeznaczone do wykorzystania w sieciach kolejowych, które nie są przeznaczone do transportu osób lub towarów, takie jak na przykład maszyny szynowe przeznaczone do budowy, konserwacji i inspekcji torów i obiektów kolejowych, objęte są również zakresem dyrektywy w sprawie maszyn. Dotyczy to również maszyn montowanych na pojazdach szynowych, takich jak na przykład żurawie przeładunkowe i podesty ruchome przejezdne.

Statki pełnomorskie i pływające jednostki przybrzeżne, takie jak na przykład ruchome urządzenia wiertnicze, oraz maszyny instalowane na nich, są wyłączone z zakresu dyrektywy w sprawie maszyn na mocy art. 1 ust. 2 lit. f), ponieważ są przedmiotem konwencji Międzynarodowej Organizacji Morskiej.

Niektóre urządzenia objęte tym wyłączeniem mogą być również objęte dyrektywą 96/98/WE w sprawie wyposażenia statków zmienioną dyrektywą 2002/75/WE.

Pływająca jednostka przybrzeżna to jednostka, która nie jest przeznaczona do umiejscowienia na stałe czy długoterminowo na polu naftowym, a do przemieszczania z miejsca na miejsce, bez względu na to, czy ma własny napęd lub możliwość opuszczania nóg na dno morskie.

Z zakresu dyrektywy w sprawie maszyn nie są jednak wyłączone platformy pływające przeznaczone do celów produkcyjnych, takie jak na przykład FPSO (instalacje typu „Floating Production, Storage and Offloading” – Pływająca Produkcja, Magazynowanie i Rozładunek – wykorzystujące zazwyczaj tankowce) i FPP (instalacje typu “Floating Production Platform” – Pływająca Platforma Produkcyjna – wykorzystujące jednostki pływające półzanurzalne) oraz maszyny instalowane na takich jednostkach.

Maszyny przeznaczone do instalowania na stałych jednostkach przybrzeżnych, takich jak na przykład platformy wiertnicze, oraz maszyny, które mogą zostać wykorzystane zarówno na stałych jak i pływających jednostkach przybrzeżnych, również są objęte dyrektywą w sprawie maszyn.

Wyłączenie przewidziane w art. 1 ust. 2 lit. g) ma zastosowanie do maszyn zaprojektowanych i skonstruowanych specjalnie na potrzeby obronne lub utrzymania porządku. Zwykłe maszyny, które są wykorzystywane przez siły zbrojne lub przez
policję, ale nie zostały zaprojektowane specjalnie na potrzeby obronne lub utrzymania porządku, są objęte zakresem dyrektywy w sprawie maszyn.

W niektórych krajach do sił zbrojnych należą niektóre służby straży pożarnej, jednakże maszyny zaprojektowane do wykorzystania przez takie służby nie są uważane za zaprojektowane i wykonane na potrzeby sił zbrojnych, tak więc są objęte zakresem dyrektywy w sprawie maszyn.

Wyłączenie przewidziane w art. 1 ust. 2 lit. h) zostało wprowadzone, ponieważ uznano, że nieracjonalne byłoby objęcie wymogami dyrektywy w sprawie maszyn sprzętu laboratoryjnego zaprojektowanego i wykonanego specjalnie na potrzeby konkretnych projektów badawczych. Dlatego też wyłączenie to nie ma zastosowania do maszyn zainstalowanych na stałe w laboratoriach, które mogą zostać wykorzystane do ogólnych celów badawczych, ani do maszyn zainstalowanych w laboratoriach do celów innych niż cele badawcze, na przykład do przeprowadzania badań.

Wyłączenie ma zastosowanie tylko do sprzętu zaprojektowanego i wykonanego do tymczasowego wykorzystania w badaniach, czyli do sprzętu, który przestanie być używany po zakończeniu projektów badawczych, na potrzeby których został zaprojektowany i wykonany.

Wyłączenie zawarte w art. 1 ust. 2 lit. i) dotyczy dźwigów stosowanych w szybach górniczych. Górnicze urządzenia wyciągowe wyłączone są również z zakresu dyrektywy 95/16/WE w sprawie dźwigów. Uznano, że dźwigi takie są specjalnymi
instalacjami, których właściwości różnią się w zależności od miejsca i które wywołują niewielkie ograniczenia w handlu. Górnicze urządzenia wyciągowe podlegają zatem przepisom krajowym.

Należy zwrócić uwagę, że wyłączenie to dotyczy instalacji w szybie górniczym. 

Dźwigi zainstalowane w innych częściach kopalni nie są objęte wyłączeniem, dlatego też mogą ich dotyczyć przepisy odpowiednio dyrektywy w sprawie dźwigów lub dyrektywy w sprawie maszyn.

Wyłączenie przedstawione w art. 1 ust. 2 lit. j) ma zastosowanie do maszyn przeznaczonych do przemieszczania artystów podczas przedstawień artystycznych. 

Sprzęt taki jest wyłączony z zakresu dyrektywy w sprawie maszyn i dyrektywy 95/16/WE w sprawie dźwigów, ponieważ zastosowanie wymogów tych dyrektyw mogłoby być sprzeczne z artystyczną funkcją przedmiotowego sprzętu.

Wyłączenie nie ma zastosowania do maszyn przeznaczonych wyłącznie do przemieszczania przedmiotów, takich jak na przykład elementy scenografii czy oświetlenia ani do maszyn przeznaczonych do przemieszczania osób innych niż artyści, na przykład techników. 

Należy również zauważyć, że wyłączenie nie ma zastosowania do innego sprzętu, takiego jak na przykład schody ruchome lub dźwigi, przeznaczonego do przemieszczania osób w teatrach lub innych obiektach działalności rozrywkowej na potrzeby niezwiązane bezpośrednio z realizacją przedstawień artystycznych. Sprzęt taki jest objęty przepisami odpowiednio dyrektywy w sprawie dźwigów lub dyrektywy w sprawie maszyn.

Jednym z celów przeglądu dyrektywy w sprawie maszyn było wprowadzenie wyraźnego rozgraniczenia między zakresem dyrektywy w sprawie maszyn i zakresem dyrektywy 2006/95/WE o sprzęcie elektrycznym niskiego napięcia (wcześniej dyrektywy 73/23/EWG ze zmianami) w celu zapewnienia większej pewności prawa. 

W art. 1 ust. 2 lit. k) wymieniono kategorie maszyn elektrycznych i elektronicznych zasilanych prądem o niskim napięciu, które są wyłączone z zakresu dyrektywy w sprawie maszyn.

Maszyny elektryczne nieobjęte żadną z kategorii wymienionych w art. 1 ust. 2 lit. k) (i których nie dotyczy żadne inne wyłączenie) objęte są dyrektywą w sprawie maszyn. 

Jeśli maszyny takie zasilane są prądem o napięciu mieszczącym się w granicach określonych w dyrektywie o sprzęcie elektrycznym niskiego napięcia prądem przemiennym 50-1000 V lub prądem stałym 75-1500 V), muszą spełniać wymagania bezpieczeństwa zawarte w dyrektywie o sprzęcie elektrycznym niskiego napięcia. Jednakże w takiej sytuacji deklaracja zgodności WE producenta nie powinna zawierać odniesienia do dyrektywy dotyczącej sprzętu elektrycznego niskiego napięcia.

Z drugiej strony urządzenia elektryczne zasilane prądem o niskim napięciu wprowadzane do obrotu niezależnie w celu wbudowania do maszyn są objęte zakresem dyrektywy o sprzęcie elektrycznym niskiego napięcia.

W odniesieniu do wyłączenia zawartego w art. 1 ust. 2 lit. k) tiret pierwsze niezbędnych jest kilka wyjaśnień: 

— wyrażenie „urządzenia gospodarstwa domowego” oznacza sprzęt przeznaczony do pełnienia funkcji związanych z prowadzeniem gospodarstwa domowego, takich jak pranie, mycie, ogrzewanie, chłodzenie, gotowanie itp. 

Przykłady urządzeń gospodarstwa domowego to pralki, zmywarki, odkurzacze oraz urządzenia do przygotowania i gotowania żywności. Z kolei elektryczne maszyny ogrodnicze lub narzędzia zasilane prądem przeznaczone do prac budowlanych i napraw w domu nie są objęte tym wyłączeniem i wchodzą w zakres dyrektywy w sprawie maszyn; 

— wyłączenie dotyczy urządzeń „przeznaczonych do użytku domowego”, innymi słowy urządzeń przeznaczonych do wykorzystania przez osoby prywatne (konsumentów) w warunkach domowych. Dlatego też urządzenia gospodarstwa domowego wspomniane powyżej, przeznaczone do użytku komercyjnego lub przemysłowego, nie są wyłączone z zakresu dyrektywy w sprawie maszyn.

Choć możliwe jest, że konsument nabędzie urządzenie przeznaczone do użytku komercyjnego lub że podmiot handlowy nabędzie urządzenie przeznaczone do użytku domowego, kryterium, które należy wziąć pod uwagę przy ustalaniu zamierzone wykorzystania jest planowane użytkowanie zadeklarowane przez producenta urządzenia w informacji o produkcie lub deklaracji zgodności. Oczywiście deklaracja taka musi dokładnie odzwierciedlać zastosowanie produktu, które można przewidzieć.

Wyłączenie wspomniane w art. 1 ust. 2 lit. k) tiret drugie dotyczy takiego sprzętu, jak na przykład odbiorniki radiowe i telewizyjne, odtwarzacze oraz urządzenia nagrywające audio i wideo, odtwarzacze oraz urządzenia nagrywające CD i DVD, wzmacniacze i głośniki, kamery i rzutniki.

Wyłączenie zawarte w art. 1 ust. 2 lit. k) tiret trzecie dotyczy urządzeń wykorzystywanych do przetwarzania, konwersji, transmisji, przechowywania, ochrony i odzyskiwania danych lub informacji. Urządzenia takie to na przykład sprzęt komputerowy, wyposażenie sieci komunikacyjnych oraz sprzęt telefoniczny i telekomunikacyjny.

Wyłączenie nie rozciąga się na sprzęt elektroniczny będący częścią maszyn, taki jak na przykład programowalne elektroniczne systemy sterowania, który uważany jest za integralną część maszyn objętych zakresem dyrektywy w sprawie maszyn i musi umożliwiać spełnianie przez maszyny odpowiednich zasadniczych wymagań w zakresie ochrony zdrowia i bezpieczeństwa zawartych w załączniku I do dyrektywy.

Niektóre urządzenia z wbudowanym sprzętem informatycznym mogą być również objęte zakresem dyrektywy w sprawie maszyn jako elementy bezpieczeństwa.

Wyłączenie zawarte w art. 1 ust. 2 lit. k) tiret czwarte ma zastosowanie do urządzeń elektrycznych, takich jak na przykład drukarki, kopiarki, faksy, sortowniki, urządzenia bindujące i zszywarki.

Wyłączenie to nie dotyczy maszyn o podobnych funkcjach, przeznaczonych do wykorzystania w takich sektorach, jak na przykład przemysł drukarski czy papierniczy.

Wyłączenie maszyn biurowych powszechnego użytku nie rozciąga się na meble biurowe z napędem elektrycznym podlegające dyrektywie w sprawie maszyn.

Aparatura rozdzielcza i aparatura sterownicza niskiego napięcia, o której mowa w art. 1 ust. 2 lit. k) tiret piąte, to urządzenia do wytwarzania i przerywania przepływu prądu w obwodach elektrycznych oraz powiązanych z nimi urządzeniach sterowniczych,  pomiarowych i regulacyjnych przeznaczonych do sterowania urządzeniami zasilanymi energią elektryczną.

Urządzenia te same w sobie nie są objęte zakresem dyrektywy w sprawie maszyn. Jeśli takie urządzenia są częścią maszyny, muszą umożliwiać spełnianie przez maszynę zasadniczych wymagań w zakresie ochrony zdrowia i bezpieczeństwa zawartych w załączniku I do dyrektywy w sprawie maszyn.

Należy również zauważyć, że wyłączenie to nie ma zastosowania do elektrycznych elementów bezpieczeństwa zasilanych prądem o niskim napięciu.

Wyłączenie przewidziane w art. 1 ust. 2 lit. k) tiret szóste zakłada, że silniki elektryczne objęte zakresem dyrektywy 2006/95/WE o sprzęcie elektrycznym niskiego napięcia (czyli silniki elektryczne zasilane prądem elektrycznym o napięciu mieszczącym się w określonych granicach i niewymienione w załączniku II do tej dyrektywy) są objęte tylko dyrektywą niskiego napięcia. 

Silnik elektryczny to urządzenie przekształcające energię elektryczną na energię mechaniczną. Wyłączenie stosuje się do samego silnika niemającego konkretnego zastosowania i dodatkowych elementów mechanicznych układu napędowego.

Wyłączenie ma również zastosowanie do zespołów silnikowo-prądnicowych zasilanych prądem elektrycznym o niskim napięciu, które są podobnymi urządzeniami przeznaczonymi do przekształcania energii mechanicznej na energię elektryczną.

Natomiast zespoły prądotwórcze składające się ze źródła energii mechanicznej, takiego jak na przykład wewnętrzny silnik spalinowy, oraz z prądnicy są objęte zakresem dyrektywy w sprawie maszyn.

Sprzęt elektryczny zasilany prądem elektrycznym o wysokim napięciu, którego dotyczy wyłączenie zawarte w art. 1 ust. 2 lit. l), obejmuje aparaturę rozdzielczą i aparaturę sterowniczą oraz transformatory wchodzące w skład lub podłączone do systemu zasilania prądem o wysokim napięciu (prądem przemiennym o napięciu powyżej 1000 V lub prądem stałym o napięciu powyżej 1500 V).

Takie urządzenia elektryczne zasilane prądem o wysokim napięciu nie są objęte zakresem dyrektywy w sprawie maszyn. Jeśli urządzenia stanowią część maszyny, muszą umożliwiać spełnienie przez maszynę zasadniczych wymagań w zakresie ochrony zdrowia i bezpieczeństwa zawartych w załączniku I do dyrektywy w sprawie maszyn.